РУ БЕ EN

История

Как утверждал в 1863 г. в своей работе «Материал для географии и статистики России» петербургский ученый-исследователь П.Бобровский, при костеле Пресвятой Девы Марии в 1620 г. была открыта приходская школа.
 В 1890—1915 гг. в городке существовала четырёхклассная школа. В 1921 — 1939 гг. работала семиклассная школа, обучение в которой велось на польском языке. В 1939 — 1941 гг. организована неполная средняя школа, преподавание в ней велось на русском языке. Во время гитлеровской оккупации в Большой Берестовице действовали нелегальные польская и белорусская школы. В последней использовались учебники советского времени, только портреты вождей в этих книгах были уничтожены. В польской школе детишек учила Янина Малинич. В белорусской — Владимир Гахович и Роман Лесько. После освобождения Берестовиччины восстановила деятельность русскоязычная средняя школа, которая в 1948 г. дала первый выпуск. Ее директором была М.М.Плоткина. Руководителями школы в разное время были К.П.Каракина, И.Д.Благиров, И.Е.Драка,  И.Е.Бойко, И.Ю.Ботвич, В.В.Зайко, М.А.Кадач, В.В.Кратынский, Т.К. Коженевская, с 2006 г. директором работает Н.М. Почобут. В коллективе в разное время работали способные, преданные делу учителя Я.П.Мацепура, Л.Е.Добриян, З.В.Жих, Р.А.Мандросова, Л.Н.Пихун, А.Г.Пихун, А.Ф.Гахович, Я.М.Кожемякин, Я. А.Морозова, Л.М.Чепега, Е.Ф.Каравай, А.А.Теслюк, Н.И.Дешко, Е.А.Лосева, М.Б.Круглая и пр.
 Школу в разное время окончили теперь известные люди: доктор философских наук М.И.Боровский, кандидат технических наук В.М.Дорошкевич, кандидат исторических наук И.Ф. Дешко, генерал-майор А.А.Зайцев, генерал-полковник В.М. Круглик, доктор технических наук Г.М. Скопец и пр. В 1972 г. школе присвоено имя С.О. Притыцкого.
 
 
 
 
 
Легенда аб школе
Не гукае над борам птушка,
Не пляскае пяшчотна мора,-
На ўзгорку тут срэбнай стужкай
Узвышаецца мая школа.
 
Ты стаіш і красуеш сабою,
Як асілак, узняўшы вочы.
Гады рэчкай цякуць прад табою,
Ты за імі ўважліва сочыш.
 
Школа! Школа! Адкуль ты паходзіш?
Дзе хаваеш свае карані?
Зіма з летам бягуць карагодам,
Да гісторыі дзвер адчыні.
 
Чуў я недзе: у старую часіну
На тым месцы, дзе зараз стаіш,
Пралягаў старажытны гасцінец,
Шлях, што вёў да народаў чужых.
 
На шляху тым карчомка стаяла,
На начлег розны люд там сяліўся.
Вельмі цёпла там, утульна бывала,
Як мароз быў, і снег у полі віўся.
 
Гаспадар – чалавек працавіты,
Непісьменны мужык быў ён, просты.
Ведаў: колас не будзе наліты,
Калі вырас на глебе ён жорсткай.
 
Ён цану адукацыі ведаў,
 Не скупіўся – купляў сынам кніжкі.
 І старанна яны, так як трэба,
 Грызлі камень навукі няблізкі.
 
Але выраслі дзеці і зніклі,
 І пакінулі бацькаву хату.
 Падарожнікаў толькі, як звыкла,
 У карчму заязджала багата.
 
Людзі ў хату заходзілі, елі,
 На начлег заставаліся, спалі.
 І чыталі, як час вольны мелі
 Тыя кнігі, што ў хаце стаялі.
 
Нехта вез стары зборнік, газету,
 Можа, кнігу старую, падручнік –
 Пакідалі ў карчме для прэзенту
 Для гасцей тых, што будуць, наступных.
 
Потым стала вядома далёка,
 Што ў карчме гэтай – бібліятэка.
 Сталі людзі трымаць шлях нялёгкі,
 Каб патрапіць у палац ведаў гэты.
 
Прыязджалі з далёкіх паветаў,
 Кнігі бралі, шукалі, чыталі.
 Ды ўвесь час ішоў абмен ведаў,
 Тых, што людзі за дзень атрымалі.
 
Нехта новы прыехаў здалёку,
 Нехта жыў тут каторы ўжо месяц.
 Атрымаць было веды нялёгка,
 Покрыў незразумення развесіць.
 
Але грамату ўсё ж пазнавалі.
 Без настаўнікаў і без раскладу.
 Веды іншаму перадавалі,
 Тым, хто сам атрымаць не даў рады.
 
Так магло б яшчэ быць усё доўга,
 Але – старасць: памёр гаспадар.
 Людзі-вучні, удзячныя роўна,
 Аддавалі апошні йму дар.
 
На тым месцы, дзе век свой пражыў ён,
 Збудавалі яны школу-хату,
 Самі сталі настаўнікамі ў ёй
 Аддаваць вопыт свой небагаты.
 
Пацягнула людзей зноў да ведаў,
 Усе прыходзілі зблізку, здалёк.
 Там, дзе людзі ішлі след за следам,
 Зараз цягнуцца стужкі дарог.
 
Вось такая легенда-паданне,
 Школа – ты ўнучка даўняй карчмы.
 Людзі йшлі да цябе на спатканне
 З цемры к свету, з зімы да вясны.
 
Школа – ведаў палац, таямніца,
 Многа значыць у нашым жыцці,
 На шляху каб сваім не згубіцца,
 Мы павінны праз школу прайсці.
 
Сёння маем умовы і сродкі,
 Каб вучыцца, каб веды знайсці.
 Шлях наш доўгі, даю сто адсобкаў:
 Школа ў самым пачатку пуці.
 
У гісторыю мы заглянулі,
 Сваіх ведаў нам нельга забыць.
 Школа, ты сваіх вучняў матуля,
 Хай імя тваё гучна гучыць.
 
Iгнацюк Аляксандр

Интернет-ресурсы: